Bir
gecenin en sakin vaktindeydi kent. Dışarısı aman yalnızlık, buz soğukluğu ve
hayal kırıklıkları…
O şarkı
çalsın yeniden. Dolansın dilime nağmeleri. Hasretinle geçmez bu sevmeler. Son
gecesi olsa ömrümün ve beklesem dudaklarından dökülen sözleri… Konuşur muyuz
eskisi gibi? Anlatır mısın bana yine beni?
Ne çok
hata yapmışım yürürken. Ne kadar saçma adımlar atmışım. Gel, gel de anlat bana
yolumu! Hezeyan dolu her yan. Başımda bir ağrı son nefes gibi deli ve derin!
En çok
da o sohbetleri özledim.
Vesselam…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder